Lezing “De langste Wildwal van Nederland” druk bezocht

Er was grote belangstelling voor de lezing over “De langste wildwal van Nederland” door Luuk Keunen en de “Verrassing” foto’s van André Hartgers. Ruim 80 mensen bezochten de lezing. Als iemand belangstelling heeft voor de presentatie van Luuk Keunen kan dit kenbaar gemaakt worden door een mail naar info@oudede.nl. De presentatie wordt dan toegestuurd.

UIT D’ OUDE DOOS.

EDES NIEUWSBLAD

18/11/1982

H.J. NIJENHUIS [VERZ. NIJDAM]

HOTEL “WELGELEGEN”   

Bovengenoemd hotel vormde met de gebroeders J. en G. van Laar, eens een begrip voor Ede. De eerste was eigenaar van hotel “Welgelegen” bij het station en zijn broer beheerde het aloude logement “De Posthoorn” in het dorp. Voor vreemdelingen die per trein arriveerden, betekende “Welgelegen” de eerste aanloop. Zij dronken daar een kop koffie en informeerden naar verder vervoer, want het station lag een eind van de bewoonde wereld.

Nu bezat “De Posthoorn” een stalhouderij en om aan dergelijke verzoeken vlot te kunnen voldoen
hadden de broers tussen hun bedrijven een eigen telefoonverbinding laten aanleggen. Dat was in 1883 voor de gemeenteraad aanleiding de naam Achterstraat, waarlangs een deel van de lijn liep, te veranderen in Telefoonweg, zodat nog heden ten dage dit particuliere initiatief voortleeft.

Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op deze link .

‘De langste Wildwal van Nederland’

Een lezing door Luuk Keunen, Senior Projectleider Cultuurhistorie bij Adviesbureau RAAP

Woensdag 22 februari
Aanvang 20.00 uur, welkom vanaf 19.30 uur in de Foyer op de 2e verdieping van Cultura en na de pauze een verrassing: foto’s van het Oude Ede door André Hartgers.

De toegang is gratis; lid worden van de Vereniging mag.

Aarden wallen maken al eeuwen deel uit van het Veluwse landschap. Eén van die wallen springt in het oog: de wildwal van Meulunteren tot Wageningen, die loopt via Lunteren, Ede en Bennekom. Met een lengte van bijna 22 km is dit de langste wildwal van Nederland. Hoewel in de loop der tijd delen van de wildwal zijn aangetast, verlegd of verdwenen door veranderingen in landgebruik, zijn in het tracé op veel plekken nog restanten van de wildwal te vinden.

Luuk Keunen zal in de lezing ingaan op het ontstaan en het doel van deze wildwallen.

Programma

  • 19:30 uur; inloop met koffie/thee
  • 20:00 uur; start lezing  
  • 21:00 uur; pauze   
  • 21:15 uur; Verrassing: foto’s van het Oude Ede door André Hartgers    
  • Einde van de avond ca.21:45 uur 

UIT D’ OUDE DOOS.

EDESE COURANT

05/01/1984

H.J. NIJENHUIS [VERZ. NIJDAM]

KIPPEN PERIKELEN   

Door de tijden heen hebben ook in onze gemeente boeren en landbouwers een aantal kippen
gehouden. Naarmate de vraag naar eieren steeg, breidde de pluimveestand meer en meer uit. Een bescheiden boerenplaatsje, te klein voor een behoorlijk landbouw- of veeteeltbedrijf, wist door het bezit van kippen toch het hoofd boven water te houden. De producten werden op maandagmorgen naar de nu al lang verdwenen eierveiling gebracht, in 1939 nog een aanvoer van 34 miljoen stuks.

Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op deze link .

Nieuwjaarsborrel VOE en HME.

Rond de 45 vrijwilligers en de ereleden van de VOE Hetty Blaauw-de Wit en Kees van Lohuizen, hebben de door het Historisch Museum Ede en de Vereniging Oud Ede georganiseerde nieuwjaarsborrel bezocht. Na een inleiding door Henk Beukhof en Simon van de Pol is er geproost op het nieuwe jaar. Tevens is door de vrijwilligers afscheid genomen van Gilbert Gemert als bestuurslid van het HME.

.

UIT D’ OUDE DOOS.

EDESE COURANT

24/10/1987

H.J. NIJENHUIS [VERZ. NIJDAM]

ROUW DRAGEN   

Nog tot in het begin van deze eeuw werd ook in Ede bij een sterfgeval niet alleen de betreffende familie, maar de gehele buurt van de overledene betrokken. Burenplicht was heilig: in gezamenlijk overleg werd voor de begrafenis gezorgd en voor wat daarmee samenhing. Een oudere man fungeerde als aanzegger: gestoken in zwart pak bracht hij de naaste omgeving op de hoogte, deed, vergezeld van een getuige, aangifte bij de burgerlijke stand en maakte de afspraak met de dominee die de rouwdienst zou leiden. Bovendien was het zijn taak een groep van twaalf meerderjarige mannen bij elkaar te krijgen die als dragers dienstdeden. De twee naaste buurvrouwen zorgden op de dag van de begrafenis na terugkomst van het kerkhof voor koffie en een broodmaaltijd. Een oeroude traditie wilde dat daar uitsluitend witte brood met kaas werd voorgezet: enig ander broodbeleg kwam niet op tafel.

Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op deze link .