In mijn kinderjaren heb ik me wel afgevraagd waarom het station Ede van de Staats Spoorwegen, destijds de officiële naam, zo ver van het dorp was gelegen. Zeker, men was lopen wel gewend, maar het bleef een hele tippel. Niet dat wij die dikwijls maakten; de omgeving van het station en aangrenzende Maanderpark was voor ons kinderen onbekend terrein. Wel herinner ik mij nog hoe op één van de weinige tochten daarheen mijn vader, overigens geheel onbewust, meester Stroband eens te pakken had.
Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op dezelink .
In de twintiger jaren begon de radio opgang te maken en hoewel voor die tijd nog behoorlijk prijzig, wilde ieder die het maar kon betalen, zo’n wondertoestel bezitten. Ook besefte men dat van de uitzendingen een bepaalde propaganda kon uitgaan, die benut kon worden. Om op deze moderne manier onze gemeente meer landelijke bekendheid te geven werd op maandagavond 7 juni 1928 in het gebouw “Ons Huis” aan de Telefoonweg een radio-avond georganiseerd, geheel verzorgd door Edese medewerkers..
Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op dezelink .
Op verzoek van de Buurt Ede-Veldhuizen schreef de heer Schreuders in 1958 het boek “Rond de grijze toren”. Samengesteld uit de buurboeken van de buurt vanaf het eerste boek uit 1596 benoemd als “Buirspsraecke in der dorp van Ede und Buirschap Velthuisen”. Jawel, buurboeken, zoals buurspraak of buurrichter. Volgens Schreuders de van oudsher juiste benaming. Immers een buurschap is een vereniging van buren (geërfden) en niet van buurten. Hij vond het spijtig dat later toch die “t” inburgerde en zoals het bij levende taal gaat: nu spreekt men van buurtspraak en buurtrichter en buurtmeesters. En overigens ook van de Buurt Ede-en-Veldhuizen. Het boek is al lang uitverkocht, het is dus heel mooi dat Peter Smit er een e-boek van heeft gemaakt. Op de website van de Buur(t)schap Ede-en-Veldhuizen: is het boek te vinden, en nu met instemming van de buurtrichter Geen Broere nu ook bij de digitale boeken van Oud Ede. De Buurtrichter waarschuwt de lezer wel: Het boek is met grote zorgvuldigheid samengesteld maar sinds 1958 is er ook verder onderzoek gedaan en bij sommige verhalen kunnen nu kanttekeningen worden geplaatst. Maar laat u daardoor niet weerhouden. Download dit mooie boek en lees het op uw gemak op een E-reader.
Er was grote belangstelling voor de lezing over “De langste wildwal van Nederland” door Luuk Keunen en de “Verrassing” foto’s van André Hartgers. Ruim 80 mensen bezochten de lezing. Als iemand belangstelling heeft voor de presentatie van Luuk Keunen kan dit kenbaar gemaakt worden door een mail naar info@oudede.nl. De presentatie wordt dan toegestuurd.
Bovengenoemd hotel vormde met de gebroeders J. en G. van Laar, eens een begrip voor Ede. De eerste was eigenaar van hotel “Welgelegen” bij het station en zijn broer beheerde het aloude logement “De Posthoorn” in het dorp. Voor vreemdelingen die per trein arriveerden, betekende “Welgelegen” de eerste aanloop. Zij dronken daar een kop koffie en informeerden naar verder vervoer, want het station lag een eind van de bewoonde wereld.
Nu bezat “De Posthoorn” een stalhouderij en om aan dergelijke verzoeken vlot te kunnen voldoen hadden de broers tussen hun bedrijven een eigen telefoonverbinding laten aanleggen. Dat was in 1883 voor de gemeenteraad aanleiding de naam Achterstraat, waarlangs een deel van de lijn liep, te veranderen in Telefoonweg, zodat nog heden ten dage dit particuliere initiatief voortleeft.
Noot: Wilt u het hele artikel lezen klik dan op dezelink .
